Jak się nazywał zapoczątkowany w XVII wieku teatr japoński?

Kabuki (jap. 歌舞伎) – jeden z trzech głównych rodzajów tradycyjnego teatru japońskiego, wywodzący się z XVII wieku. Pozostałe dwa to nō (lub nōgaku) i bunraku. Historia kabuki rozpoczęła się w 1603 roku, gdy miko (kapłanka i tancerka shintō) z chramu Izumo o imieniu Okuni (Izumo no Okuni), zyskała sławę dzięki swoim występom, wraz ze swoją trupą, w chramie Kitano Tenman-gū w Kioto i w wyschniętym korycie rzeki Kamo przepływającej przez to miasto. Ich celem było zbieranie datków na rzecz swojego chramu, ale jej przedstawienia o lekkim charakterze, składające się z tańca (także zmysłowego) i komicznych skeczy (także erotycznych) zyskały szybko popularność w całym kraju, a „sztukę” tę nazwano kabuki, co oznaczało jej „niezwykły”, „szokujący” charakter.