Jak w Japonii nazywają się ludzie, którzy wycofują się ze społeczeństwa i pragną skrajnych stopni izolacji?

Hikikomori – słowo (rzeczownik odczasownikowy) w języku japońskim, pochodzące od czasownika hikikomoru oznaczającego „wejście do środka i niewychodzenie na zewnątrz”, „ograniczenie się do przebywania w zamkniętej przestrzeni, domu, pokoju”. Hikikomori ma także znaczenie „wagarów” lub „odmowy pójścia, uczęszczania do szkoły”.

Słowo hikikomori nabrało nowego znaczenia w latach 90. XX wieku w wyniku badań naukowych zjawiska nasilającego się w Japonii, polegającego na izolowaniu się od społeczeństwa, zamknięcia się przez długi czas wewnątrz własnego domu lub pokoju i niemożności uczestnictwa w życiu społecznym.

Zjawisko to zostało opisane m.in. w kontrowersyjnym bestsellerze pt. „Social Withdrawal: Adolescence without End”, w którym japoński psycholog, Tamaki Saitō (ur. 1961), jako pierwszy uświadomił opinii publicznej ten społeczny problem „wycofania się”. Według jego szacunków, dotyczy on około miliona japońskich nastolatków i młodych dorosłych.

Nowsze (2019) badania rządowe wykazały, że około 613 tys. osób w wieku od 40 do 64 lat, głównie mężczyzn, to wycofani ze społeczeństwa. Liczebność tej grupy przekroczyła liczbę hikikomori w przedziale wieku od 15 do 39 lat.