Jak wówczas nazywano filmy dźwiękowe, gdy po raz pierwszy pojawiły się na ekranie?

Przed premierą pierwszego filmu dźwiękowego ukształtowały się 2 techniki. W pierwszej, nośnikiem dźwięku była płyta gramofonowa (metoda sound on disc), w drugiej, opt. — ścieżka dźwiękowa na kopii film. Za pierwszy film dźwiękowy uchodzi amerykański film "Śpiewak jazzbandu", w którym jednak udźwiękowiono tylko niektóre sekwencje. Odniósł wielki sukces komercyjny, ale metoda sound on disc szybko ujawniła swoje niedoskonałości. Jedną z nich było częste rozsynchronizowywanie się projektora i gramofonu. Aby uzyskać ujęcia w różnych planach filmowych, utrwalano daną scenę 2 lub 3 kamerami jednocześnie, co wymagało zunifikowanego oświetlenia. Metoda ta ograniczała montaż, ruch kamery, efekty oświetleniowe — estetyczne zdobycze filmu niemego. Z konieczności w filmach realizowanych tą metodą dominował dialog — nazywano je "mówionymi" (ang. talkies).