Wymieranie kredowe – masowe wymieranie sprzed 66 milionów lat, podczas którego wyginęło około 3/4 gatunków roślin i zwierząt żyjących na Ziemi, w tym nieptasie dinozaury. Wyznacza ono koniec okresu kredowego i ery mezozoicznej, a początek kenozoiku, ery trwającej obecnie.

W zapisie geologicznym zdarzeniu temu odpowiada cienka warstwa osadów, granica K-T, spotykana na całym świecie w skałach morskich i lądowych. Zawiera ona dużą ilość irydu, metalu rzadkiego w skorupie ziemskiej, obficie występującego zaś w planetoidach.

Ogólnie przyjmuje się, że wymieranie to spowodowane zostało przez uderzenie masywnej planetoidy, co wywołało katastrofalne efekty dla globalnego środowiska, w tym przedłużającą się zimę z uniemożliwieniem przeprowadzania fotosyntezy przez rośliny i plankton. Hipotezę impaktu potwierdziło odkrycie mierzącego 180 km krateru Chicxulub na granicy Zatoki Meksykańskiej i półwyspu Jukatan w późnych latach siedemdziesiątych XX wieku. Zapewniło to rozstrzygający dowód, że granica K-T reprezentuje pozostałości uderzenia planetoidy. Fakt wymierania w tym samym czasie stanowi argument za spowodowaniem go przez uderzenie planetoidy. Jednakże niektórzy naukowcy podtrzymują opinię, że wymarcie to spowodowały bądź spotęgowały inne czynniki, jak erupcje wulkaniczne, zmiany klimatyczne czy zmiany poziomu morza.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org