Corgi należą do sekcji psów pasterskich, zaganiających bydło, owce i konie. Pochodzenie zarówno pembroke, jak i cardigan, nie jest do końca znane, ale pewne jest, że corgi są rasą bardzo starą. Ich ojczyzną jest Walia, w której mówi się, że są tam od zawsze. Pierwsze zapiski o tych psach są z roku 920 i aż do XVII wieku łączona pembroke i cardigan w jedną rasę, rozdzieloną tylko na dwa typy – z ogonem i bez ogona. Dopiero w XX wieku, dokładniej w 1934 roku, rozdzielono je na dwie oddzielne rasy i zakazano ich krzyżowania. Początkowo hodowlą corgi zajmowali się głównie Anglicy. Do Polski corgi trafiły z Niemiec, w roku 1979, rok później na świat przyszedł pierwszy polski miot tej rasy. Welsh corgi mają mocną, wręcz krępą budowę ciała. Corgi mają dużą, w porównaniu do reszty ciała, głowę, a na niej szeroko rozstawione, bardzo duże, proste uszy o zaokrąglonych końcach. Ich oczy są okrągłe o ciemnej barwie, nie powinny być wypukłe. Klatka piersiowa jest bardzo mocna, szeroka i głęboka, wyraźnie zaznaczone jest przedpiersie. Wydłużony tułów, z prostym grzbietem, osadzony jest na krótkich, dobrze kątowanych i prostych nogach. Zakończone są one tzw. kocimi łapkami. Ogon powinien stanowić przedłużenie linii grzbietu. Masa ciała corgi powinna wynosić między 10 a 12 kg, a wysokość w kłębie ok. 30 cm. Dwuwarstwowa okrywa włosowa doskonale chroni te psy przed deszczem, wilgocią czy zimnem.

Więcej informacji: fera.pl