Zebra pręgowana, zwana także zebrą Grevy'ego należy do rzędu nieparzystokopytne. Umaszczenie czarne w białe pasy. Jak u pozostałych gatunków zebr układ pasów jest charakterystyczny dla każdego osobnika. Pasy są wąskie, gęsto ułożone. Przez grzbiet biegnie czarna pręga, oddzielona białym pasmem. Brzuch jest biały. Głowa jest duża. Uszy są wyjątkowo duże i zaokrąglane. Dymorfizm płciowy jest nieznaczny. Samce są większe od samic.

Dawniej zebra pręgowana występowała na znacznym obszarze tzw. Rogu Afryki czyli na Półwyspie Somalijskim. Obecnie jej zasięg ograniczony jest jedynie do niewielkiego obszaru w południowej Etiopii i północnej Kenii. Istniejące populacje gatunku są silnie izolowane. Na liście IUCN ma status zagrożenia wysokiego ryzyka wymarcia (kategoria EN). Wpisana jest do konwencji CITES (załącznik I). Do głównych zagrożeń zaliczyć można utratę siedlisk, kłusownictwo oraz zarażenia chorobami zwierząt hodowlanych.

Zebra pręgowana zamieszkuje suchą sawannę i obszary półpustynne. W wielu miejscach jej zasięg ograniczony jest intensywnym pasterstwem. Zależnie od pory roku odbywają niedalekie wędrówki: podczas pory suchej gromadzą się w pobliżu wody, w porze deszczowej są rozproszone. Preferują miejsca ze stałym dostępem do wody. Prowadzi dzienny tryb życia. Występuje w luźnych grupach, bez stałych związków. Samice żyją z potomstwem lub w grupach mieszanych. Samce żyją samotnie lub w grupach kawalerów.

Więcej informacji: www.ekologia.pl