Napoleon I Bonaparte, zdetronizowany Cesarz Francuzów, ujęty po przegranej bitwie pod Waterloo, został – jako więzień brytyjski – przewieziony, na pokładzie fregaty HMS "Northumberland", na Wyspę Św. Heleny, gdzie zmarł 5 maja 1821 roku.

Brytyjczycy, obawiając się, że ich najgroźniejszy przeciwnik ucieknie raz jeszcze, na miejsce uwięzienia wybrali wyspę leżącą — nawet według dzisiejszych kryteriów — na krańcach świata: 2 800 km od Zatoki Gwinejskiej na południowym Atlantyku. W roku 1955 ukazały się drukiem wspomnienia Louisa Marchanda, służącego Napoleona. Jego opis stanu zdrowia Napoleona w ostatnich miesiącach przed śmiercią spowodował, że wielu lekarzy i historyków uznało, że cesarz został zamordowany. Arszenik był w tamtych czasach często używany jako trucizna z powodu swej niewykrywalności i powolnego działania. Gdy w roku 1840, po ekshumacji, stwierdzono, że ciało Napoleona jest doskonale zachowane, teoria o otruciu arszenikiem nabrała nowych barw, bowiem trucizna ta jest jednocześnie znakomitym środkiem konserwującym. W 2001 roku Pascal Kintz, ze Strasbourg Forensic Institute we Francji potwierdził tę teorię po przestudiowaniu poziomu arszeniku w zachowanym pośmiertnie puklu włosów Napoleona: był on 7-38 razy wyższy niż normalny. Poza podwyższonym poziomem arsenu, we włosach Napoleona stwierdzono wyższe niż prawidłowe stężenie antymonu

Więcej informacji: pl.wikipedia.org