System rzymski to system liczbowy wywodzący się ze starożytnego Rzymu, który wykorzystuje kombinacje liter z alfabetu łacińskiego (I, V, X, L, C, D, M) do oznaczania wartości. Był to standardowy sposób numeracji w Europie aż do późnego średniowiecza i nadal jest używany w pewnych kontekstach, takich jak tarcze zegarów, nagłówki rozdziałów książek czy numery części filmów. System rzymski nie posiada zera i nie stosuje notacji pozycyjnej, co czyni go mniej efektywnym w operacjach arytmetycznych w porównaniu do systemu arabskiego. Mimo tych ograniczeń, liczby rzymskie są cenione za swoje historyczne znaczenie i estetyczny wygląd, często wybierane ze względu na klasyczny charakter.

Współcześnie liczby rzymskie są używane w różnych dziedzinach, takich jak architektura czy sztuka, gdzie dodają elegancji i prestiżu. Są również popularne w oznaczaniu wieków, wydarzeń sportowych, a także w nazwach instytucji i organizacji. Ich unikalny styl sprawia, że są łatwo rozpoznawalne i kojarzone z tradycją oraz kulturą europejską.