Jakie napięcie prądu elektrycznego jest używane w przypadku defibrylacji?

Defibrylator – urządzenie medyczne służące do przeprowadzania zabiegu defibrylacji serca. Może zakończyć zaburzenia rytmu serca takie jak migotanie komór lub częstoskurcz komorowy bez wyczuwalnego tętna. Defibrylatory są utrzymywane w gotowości do natychmiastowego użycia na oddziałach intensywnej terapii, na salach operacyjnych, w izbach przyjęć oraz w pojazdach służb ratowniczych.

Od lat 90. XX wieku defibrylatory w postaci automatycznych defibrylatorów zewnętrznych są coraz częściej dostępne w budynkach użyteczności publicznej takich jak dworce kolejowe, lotniska i inne miejsca, do użytku przez laików.

Defibrylator zwiększa szanse na skuteczną resuscytację krążeniowo-oddechową, ale nie może jej zastąpić.

Typowy defibrylator składa się z dwóch elektrod oraz jednostki centralnej, która składa się z akumulatora, konwertera DC w celu stabilizacji napięcia, kondensatora i jednostki sterującej. Naładowany kondensator po naciśnięciu przycisku oddaje zmagazynowaną energię od 200 J. do 360 J do elektrod. Przy normalnych rezystancjach ciała między 50 Ω a 100 Ω natężenie prądu na krótko osiąga około 50 A, a napięcie jest zależne od ustawionej mocy, ale może wynosić do 1500V.