Faraon (stgr. φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy. Do najwybitniejszych faraonów należeli: Chefren, Totmes III, Seti I, Ramzes II. Jedynie w przypadku czterech kobiet władczyniom przyznano godność i funkcję faraonów: Nitokris, Neferusobek, Hatszepsut i Tauseret. Faraon miał przynajmniej dwa imiona wpisane w kartusz: noszone od urodzenia oraz imię koronacyjne. Tworzyły one królewską tytulaturę, czyli tzw. Królewski Protokół. Od poddanego mu Egipcjanina władcę odróżniały regalia – pewne oznaki ściśle zastrzeżone dla godności faraona. Egipski władca Egiptu był też specyficznie przedstawiany w sztuce: zwykle jako nierównie większy od innych postaci, występujący najczęściej w otoczeniu bogów lub w scenach zwycięstw wojennych nad nieprzyjaciółmi Egiptu.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org