James Monroe (28 kwietnia 1758 - 4 lipca 1831) był amerykańskim mężem stanu, prawnikiem, dyplomatą i Ojcem Założycielem, który pełnił funkcję 5. prezydenta Stanów Zjednoczonych w latach 1817-1825. Monroe, członek Partii Demokratyczno-Republikańskiej, był ostatnim prezydentem z dynastii Wirginii i Pokolenia Republikanów; jego prezydentura zbiegła się z Erą Dobrych Uczuć, kończąc erę Pierwszego Systemu Partyjnego w amerykańskiej polityce. Jest prawdopodobnie najbardziej znany z wydania Doktryny Monroe'a, polityki przeciwstawiania się europejskiemu kolonializmowi w obu Amerykach, przy jednoczesnym skutecznym zapewnieniu dominacji, imperium i hegemonii Stanów Zjednoczonych na półkuli.

Prezydentura Monroe była równoczesna z Erą Dobrych Uczuć. Partia Federalistyczna upadła jako krajowa siła polityczna podczas jego kadencji, a Monroe został ponownie wybrany, praktycznie bez sprzeciwu, w 1820 roku. Jako prezydent Monroe podpisał Kompromis Missouri, który przyznał Missouri status stanu niewolniczego i zakazał niewolnictwa na terytoriach położonych na północ od równoleżnika 36°30′ szerokości geograficznej północnej. W sprawach zagranicznych Monroe i sekretarz stanu John Quincy Adams preferowali politykę pojednania z Wielką Brytanią i politykę ekspansjonizmu przeciwko Imperium Hiszpańskiemu. W traktacie Adams-Onís z Hiszpanią z 1819 r. Stany Zjednoczone zabezpieczyły Florydę i ustanowiły zachodnią granicę z Nową Hiszpanią.

Więcej informacji: en.wikipedia.org