Kalarippajattu – starożytna południowo-indyjska sztuka walki, również z wykorzystaniem różnego rodzaju broni. Różnorodnością i formą technik przypomina chińskie wushu; obejmuje walkę wręcz lub z użyciem broni, m.in.: miecza, włóczni, kija, a także walkę osób nieuzbrojonych z uzbrojonymi; jest ściśle związana ze staroindyjskią tradycyjną medycyną hinduską ajurwedą i ziołolecznictwem, wykorzystuje również starodawne techniki masażu. Opiera się na wiedzy o wrażliwych punktach ciała (marmanach).

Rodowód kalarippayattu sięga początków historii Indii (III tysiąclecie p.n.e.). W XI wieku wykształciły się style, które po latach upadku spowodowanego kolonializmem brytyjskim, wracają do popularności w wielu różnych szkołach. Do odrodzenia kalarippayattu bardzo przyczynił się brytyjski badacz Philip Zarilli, który od lat 70. bada tę sztukę walki.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org