Wyścig o Afrykę – okres gwałtownej ekspansji kolonialnej na terenie Afryki, trwający od roku 1885 do wybuchu I wojny światowej. Sytuacja względnej stagnacji rozwoju i mapy Afryki w XIX wieku skończyła się gwałtownie w 1885 roku, gdy na konferencji berlińskiej, przy udziale mocarstw europejskich i Stanów Zjednoczonych, podjęta została decyzja o rozbiorze Afryki. Kolonizatorzy zobowiązani byli znieść handel czarnymi niewolnikami. Po 1885 roku nastąpił więc „wyścig o Afrykę”. Zakończył się on już w pierwszych latach XX wieku.

Tylko dwa państwa w Afryce ostały się jako niepodległe. Były to Liberia, republika, założona w 1847 roku nad Zatoką Gwinejską przez byłych czarnych niewolników, którzy powrócili z Ameryki, oraz Cesarstwo Etiopii na wschodzie kontynentu, którego wojska pod władzą cesarza Menelika II (1889–1910) rozbiły w 1896 armię włoską pod Aduą.

Metropolie kolonialne wszędzie w swych nowych koloniach afrykańskich zaprowadzały ład i porządek na modłę europejską, zupełnie nie licząc się z tradycjami, kulturą, obyczajami czy gospodarką ludności miejscowej. Wprowadzono więc europejskie waluty, rozpoczęto eksploatację bogactw naturalnych, zakładano według swych potrzeb i interesów plantacje kakao, kawy, soi, bananów, owoców cytrusowych, kauczuku oraz kopalnie złota, diamentów, miedzi, węgla kamiennego. Budowano linie kolejowe od portów morskich w głąb kontynentu.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org