Kiedy miała miejsce bitwa o Narwę w czasach II wojny światowej?

2 lutego 1944 roku rozpoczęła się bitwa o Narwę. 120 tysięczne siły Wermachtu, SS oraz oddziały pomocnicze zajęły pozycję obronne na linii rzeki Narwa - swoistej bramy do Estonii. Kiedy Armia Czerwona stanęła u wrót Estonii, tamtejsi politycy którzy do tej pory unikali otwartej współpracy z Niemcami mając przed sobą wizję nowej bolszewickiej okupacji wydali apel do narodu w którym wezwali rodaków do walki. Szacuje się, że u boku armii niemieckiej do obrony ojczyzny stawiło się od 70 do 100 tysięcy estońskich ochotników.

Stalin nakazał swoim sołdatom zająć Narwę i estońskie wybrzeże nie później niż 17 lutego 1944 roku. Mimo znacznej przewagi liczebnej Armia Czerwonej nie udawało się utrzymać przyczółków na zachodnim brzegu rzeki. W zemście za niezłomną postawę Estończyków sowieci dokonywali szereg nalotów na miasta. W tym niszczycielskie bombardowanie Tallina z 8 na 9 marca 1944 roku.

22 czerwca 1944 roku na terenie dzisiejszej Białorusi sowieci ruszyli do ofensywy (operacja Bagration) w wyniku której niemiecka Grupa Armii "Środek" przestała istnieć. Siły broniące Estonii z powodu strat ponoszonych podczas tej ofensywy jak również w Normandii i Włoszech nie mogły liczyć na wsparcie i uzupełnienia. W końcu lipca 1944 roku Armia Czerwona przypuściła decydujący atak na Narwę. Liczebność sił sowieckich była kilkukrotnie większa od niemieckich obrońców i ich sojuszników. 26 lipca 1944 roku, Narwa została zajęta.