Po tym wszystkim, w ciągu długich dziesięcioleci, mimo nader szeroką autonomię, z której korzystała Norwegia (własny sejm itd.), tarcia między Norwegią a Szwecją istniały bez przerwy i Norwegowie dążyli z całych sił do zrzucenia z siebie jarzma arystokracji szwedzkiej. W sierpniu roku 1905 zrzucili je wreszcie: sejm norweski uchwalił, że król szwedzki przestał być królem norweskim, a przeprowadzone następnie referendum, głosowanie ludu norweskiego, dało przytłaczającą większość głosów (około 200 tysięcy przeciwko paruset) na rzecz całkowitego oderwania się od Szwecji. Po pewnych wahaniach, Szwedzi pogodzili się z faktem oderwania się Norwegii.

Więcej informacji: www.marxists.org