Kim był Camille Pissarro, znany jako „ojciec impresjonizmu”?

Camille Pissarro – francuski malarz impresjonistyczny i neoimpresjonistyczny pochodzenia żydowskiego.

W 1863 Pissarro wystawiał w Salonie Odrzuconych. W latach 1863–1866 mieszkał w Pontoise, gdzie namalował swoje pierwsze dojrzale pejzaże. Tematem obrazów artysty były sceny z życia na wsi i w mieście (m.in. seria scen z Montmartre). Jego dojrzała twórczość wykazuje empatię dla chłopów i robotników, czasami ujawniając jego radykalne poglądy polityczne. Pissarro był mentorem Paula Cézanne’a i Paula Gauguina, zainspirował też wielu młodszych artystów, w tym kalifornijską impresjonistkę Lucy Bacon.

Pissarro brał udział we wszystkich wystawach impresjonistów. W latach 1884–1890 zbliżył się do neoimpresjonizmu i pod wpływem Seurata stosował technikę puentylizmu. W 1890 Pissarro ponownie odwiedził Anglię i namalował około dziesięciu widoków centralnego Londynu. Wrócił tu ponownie w 1892, malując kilka widoków Kew Gardens i Kew Green, a także w 1897, kiedy namalował kilka obrazów przedstawiających Bedford Park i Chiswick.