Właśnie janczarom ottomańscy władcy Turcji w dużej mierze zawdzięczali swoją potęgę i rozpiętość terytorialną własnego państwa. Jednak w XIX wieku ich dawna potęga była już pieśnią przeszłości. Na domiar zlego stali oni na drodze reform mających unowocześnić państwo. Pośrednią przyczyną kresu egzystencji korpusu janczarów była korupcja w ich szeregach.

Nie jest możliwym wskazanie dokładnej daty powstania korpusu janczarów, jednak utworzenie tej formacji przypisuje się Orhanowi I w początkach ottomańskiego państwa. Ich nazwa pochodzi od tureckiego Yeniçeri, co oznacza dosłownie „nowe wojsko”. Były to doborowe jednostki piechoty, świetnie wyszkolone w wojskowym rzemiośle, zdyscyplinowane oraz karne, a co ważniejsze stałe, a więc w każdej chwili gotowe do podjęcia działań.

Ich edukacja obejmowała nie tylko zajęcia ze sztuki wojennej, ale także administracji i służby na dworze sułtana. Następnie wysyłani byli do pracy u chłopów lub rzemieślników z Anatolii, gdzie mieli nabrać tężyzny fizycznej oraz poznać język, kulturę i religię islamską. Etap ten trwał kilka lat. Po nim przychodziła kolej na powrót do stolicy, kiedy to umieszczani byli na następny 7-letni okres w acemi-oglan, szkołach będących bezpośrednim zapleczem korpusu janczarów. Tam skoszarowani szkolili się we władaniu bronią, dyscyplinie, wpajano im ślepe oddanie sułtanowi i fanatyzm religijny.

Więcej informacji: antykorupcja.gov.pl