Bill W. makler giełdowy z Nowego Jorku, szukający wcześniej pomocy (z różnym skutkiem) w takiej właśnie Grupie Oxfordzkiej, w Akron (Ohio- USA), w 1935 r. spotkał dr Boba, chirurga z Akron. Obaj byli wówczas uznawani za alkoholików w beznadziejnym stanie (dr Bob nie był już nawet w stanie operować). Obaj też próbowali różnych kuracji, przebywali kilkakrotnie w szpitalach – bez jakichkolwiek efektów. Bill i Bob odbyli ze sobą kilka rozmów, mówiąc zasadniczo tylko o swoim piciu, i ze zdziwieniem stwierdzili, że te rozmowy pomagają im zachować abstynencję.

Wkrótce odkryli także, że mogą poszukać innych alkoholików i niezależnie, czy przynosi to efekt u podopiecznych czy nie, szczera rozmowa z nimi pozwala im samym zachowywać trzeźwość. Gdy grono niepijących dzięki odkryciu Billa i Boba powiększyło się do kilkudziesięciu osób postanowili spisać swe przeżycia, by w ten sposób udostępnić je większej liczbie alkoholików.

W 1939 r. wydana została podstawowa książka Wspólnoty AA – “Anonimowi Alkoholicy”, której tytuł dał nazwę Wspólnocie. Tekst jej w znacznej mierze napisany przez Billa W. ukazywał sposób dzięki, któremu zachowywało trwałą trzeźwość pierwszych 100 uczestników AA. W książce tej przedstawiono również historie osobiste pierwszych zdrowiejących tą metodą alkoholików.

Więcej informacji: aa-pik-wielkabrytania.org.pl