Rōnin – w dosłownym tłumaczeniu z języka japońskiego słowo rōnin oznacza człowieka-falę, który, tak jak ona, toczy się tam, dokąd wieje wiatr (dokąd powiedzie go los). Pierwotnie, w okresach Nara i Heian termin ten określał sługę (chłopa pańszczyźnianego), który zbiegł z majętności swego pana. W okresie 1185-1868, w feudalnej Japonii, terminem tym nazywano bezpańskich samurajów.

Samuraj zostawał rōninem, gdy jego pan stracił majątek lub poparcie suwerena (np. sioguna czy daimyō) i tym samym przywileje, albo gdy pan zginął. Do roku 1603 samuraj mógł stosunkowo łatwo zmieniać pana, zawód lub nawet zawrzeć związek małżeński z kobietą należącą do innej klasy społecznej. Następnie, w 250-letnim okresie Edo, za panowania shōgunów rodziny Tokugawa, było to już całkowicie zabronione. Zmiana wykonywanej czynności, zmiana pana bez zgody poprzedniego i związki międzyklasowe były surowo zabronione, a ewentualne nieprzestrzeganie owych zakazów surowo karane.

Rōnin był dyskryminowany przede wszystkim przez innych samurajów, którzy brali mu za złe jego osobistą wolność i związany z nią tryb życia. Z rōninami związanych jest wiele opowieści sławiących ich odwagę w walce w obronie wieśniaków, zdanych na łaskę i samowolę aroganckich samurajów (p. Siedmiu samurajów). Nie brakuje jednak też negatywnych doniesień o rōninach, podkreślających ich niezdyscyplinowanie i gnuśność.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org