Kto był królową Hiszpanii, gdy został wydany edykt 1492 roku nakazujący wypędzenie Żydów?

Edykt z Alhambry (zwany również edyktem o wygnaniu Żydów) to edykt wydany 31 marca 1492 przez Królów Katolickich Hiszpanii Izabelę I Kastylijską i Ferdynanda II Aragońskiego, nakazujący wypędzenie Żydów z Królestwa Hiszpanii i jej posiadłości do 31 lipca 1492 roku. Edykt został formalnie odwołany przez rząd Hiszpanii 16 grudnia 1968. Dziś liczbę Żydów w Hiszpanii szacuje się na ok. 40 000 osób.

Szacuje się, że na skutek wprowadzenia dekretu z Hiszpanii wygnano pomiędzy 40 a 200 tys. Żydów. Masowa wyprzedaż majątków drastycznie obniżyła również ich cenę. Część uciekinierów zginęła po drodze. Emigrowano do Afryki Północnej i Europy południowo-wschodniej, gdzie uchodźcom zagwarantowano bezpieczeństwo. Przybysze stworzyli bujnie rozwijające się wspólnoty lokalne, z których największe mieściły się w Salonikach, Stambule i Sarajewie. Częściowo przenikali się również ze wspólnotami istniejącymi wcześniej.