Alaryk I (ur. ok. 370, zm. 410) – od 395 król Wizygotów z rodu Baltów, którym cesarz Walens zezwolił osiedlić się na terenie Cesarstwa rzymskiego w Mezji. Pierwszy wódz plemion germańskich, który zdobył Rzym.

Alaryk i jego współplemieńcy walczyli jako federaci (sprzymierzeńcy) w armii Teodozjusza I w walkach z uzurpatorem Eugeniuszem. Po śmierci Teodozjusza zbuntowani Wizygoci zerwali wcześniejsze porozumienie z Rzymem i obrali na swojego króla Alaryka z rodu Baltów.

Wiosną 395 armia wizygocka pod jego wodzą ruszyła przez Trację i Macedonię na Ateny, które zostały przez nią prawdopodobnie zdobyte i złupione. Wizygoci pomaszerowali na położone w południowo-zachodniej Grecji Elis, gdzie ich obóz został otoczony przez wojska wodza rzymskiego, Stylichona. Z niewiadomych przyczyn Stylichon pozwolił Wizygotom na wycofanie się.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org