Kto jako pierwszy wprowadził do psychologii pojęcia „introwersja” i „ekstrawersja”?

Carl Jung (1875 - 1961) – szwajcarski psychiatra, psycholog, naukowiec, artysta malarz. Był jednym z twórców psychologii głębi, na bazie której stworzył własne koncepcje ujęte jako psychologia analityczna (stanowiącą częściową krytykę psychoanalizy). Wprowadził pojęcia kompleksu, introwersji i ekstrawersji, nieświadomości zbiorowej, synchroniczności oraz archetypu, które odgrywają ważną i kontrowersyjną rolę w naukach o kulturze i w badaniach neurologicznych, oraz w fizyce kwantowej.

W 1907 Jung udał się do Wiednia na pierwsze spotkanie z Zygmuntem Freudem – rozpoczęło ono trwający kilka lat okres intensywnej współpracy i przyjaźni. Wtedy, Jung był bardziej znany wśród naukowców nowej dziedziny psychologii niż neurolog Freud. Z czasem ten zaczął dostrzegać w Jungu swego najwybitniejszego ucznia i następcę. Do zerwania z Freudem doszło w 1913.

Po zerwaniu z Freudem, życie Junga i jego rodziny nabrało nowego charakteru. Dawniejsze obawy o zabezpieczenie bytu ustąpiły z uwagi na rosnącą prywatną praktykę i z powodu zasobów majątkowych jego żony, Emmy. Rodzina letniskowała w namiotach na wysepce, na której kiedyś było opactwo, na Jeziorze Zuryskim. Z tego wyłoniła się u niego chęć zbudowania tam prostego szałasu. Tubylcy byli przeciwni tej inicjatywie ‘lekarza umysłowego’, ponieważ uważali to miejsce za święte. Dopiero po kilku latach, w 1921, udało się Jungowi kupić kawałek ziemi na brzegu Jeziora Zuryskiego w miejscowości Bollingen.