Wędrówki Childe Harolda – poemat dygresyjny autorstwa George’a Gordona Byrona, powstały w okresie literackiego romantyzmu w latach 1809–1818. Autor stworzył w nim charakterystyczny typ bohatera bajronicznego, którym jest tytułowy Harold. Na język polski poemat przekładali Michał Budzyński (1857), Jan Kasprowicz (1895) i Aleksander Krajewski (1896).

Akcja rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi. W poemacie wykorzystano motyw wędrówki, z czym łączą się liczne miejsca akcji. Harold jako człowiek skłócony ze światem, buntownik, wyrusza na wielką wędrówkę. Przemierza Półwysep Pirenejski, Grecję, Włochy, Szwajcarię. Niestety, ani poznawanie bohaterskich czynów poszczególnych narodów, ani kontemplacja przyrody, nie leczą bohatera z „choroby wieku”. W zakończeniu utworu nadal czuje się nieszczęśliwy, pusty, pozbawiony celu życia, nie potrafi wskazać jego sensu. Losy Childe Harolda stanowią jedną warstwę treściową utworu; druga to odautorskie dygresje poświęcone różorodnym tematom.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org