Dziad i baba – wiersz Józefa Ignacego Kraszewskiego, opublikowany po raz pierwszy w jego tomie Poezji w 1838 roku.

Wiersz jest jedynym utworem poetyckiem tego autora, który cieszył się popularnością i nie został zapomniany. Do tego wiersza skomponował melodię Stanisław Moniuszko. Inne wiersze tego autora, w przeciwieństwie do prozy, nie miały powodzenia wśród czytelników.

Wiersz opowiada historię dwojga małżonków o podeszłym wieku, którzy codziennie zapewniają się o swojej miłości. Jednak kiedy do ich domu puka Śmierć, by zabrać jednego z nich, każde myśli tylko o tym by ratować siebie, nawet jeśli oznacza to zgon współmałżonka. Utwór jest satyrą na ludzki egoizm i zakłamanie.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org