Wenus z Urbino (wł. Venere di Urbino) – obraz pędzla włoskiego malarza Tycjana z 1538 roku.

Obraz został namalowany dla Guidobaldo della Rovere, przyszłego księcia Urbino. W 1631 płótno przeszło na własność Medyceuszy, a w roku 1736 trafiło ostatecznie do florenckiej Galerii Uffizi.

Dzieło przedstawia akt młodej kobiety w bogatym wnętrzu. Kobieta lewą dłonią zakrywa łono, w prawej zaś trzyma bukiecik róż, spoglądając prosto na widza. Zajmowaną przez nią przestrzeń częściowo oddziela od przyległego pokoju kotara. Tycjan z pewnością nawiązuje do Śpiącej Wenus Giorgiona – dzieła, do którego sam wniósł wkład.

Przebudzona kobieta – strojna w biżuterię i trzymająca bukiet róż – spoczywa na łożu w zamkniętym pomieszczeniu. Z pewnością mamy do czynienia ze zwykłą śmiertelniczką – być może kurtyzaną (Wenus Giorgione przedstawia wyidealizowaną postać bogini). Prawdopodobnie modelka która pozowała do obrazu była tą samą kobietą, którą Tycjan uwiecznił w Portrecie kobiety (La Bella). Podobne do tej sceny erotyczne – różniące się śmiałością przedstawienia – są typowe dla malarstwa szesnastowiecznego.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org