Kto stracił Anne Boleyn poprzez ścięcie głowy?

Anna Boleyn (ur. ok. 1501, zm. 19 maja 1536 w Londynie) – córka Tomasza Boleyna i Elżbiety Howard, druga żona króla Henryka VIII Tudora, koronowana w 1533 na królową Anglii i Irlandii, matka Elżbiety I Tudor. 14 maja Cranmer ogłosił, iż małżeństwo Anny i Henryka zostaje rozwiązane. 17 maja zostali straceni: Jerzy Boleyn, Henryk Norris i Marek Smeaton. William Kingston, konstabl Tower of London, zanotował, że Anna jest spokojna i pogodzona ze śmiercią. Anna widziała egzekucję swojego brata Jerzego Boleyna. Możliwe, że poemat Oh Death Rock Me Asleep jest jej autorstwa, zawiera nadzieję, iż śmierć zakończy cierpienia. Henryk złagodził jej wyrok ze spalenia na ścięcie i zamiast wykonać go, jak to było w zwyczaju dla pospolitych przestępców toporem, zdecydował się sprowadzić Jeana Rombaud, francuskiego mistrza miecza z Saint-Omer. W dniu planowanej egzekucji, krótko przed świtem, wezwała Kingstona na wspólną mszę i przysięgła w jego obecności na wieczne zbawienie jej duszy i Przenajświętszy Sakrament, że nigdy nie zgrzeszyła niewiernością wobec króla. Powtórzyła tę przysięgę przed i po przyjęciu komunii świętej. Rankiem, w piątek 19 maja 1536. wykonano wyrok na Annie. Podczas egzekucji zachowywała spokój, aczkolwiek w drodze na szafot oglądała się za siebie nerwowo, wypatrując posłańca, który mógłby przynieść ułaskawienie od króla. Posłaniec jednak się nie zjawił.