W 1848 Ludwik Napoleon Bonaparte został w głosowaniu powszechnym wybrany prezydentem II Republiki Francuskiej mając za sobą poparcie 74% obywateli kraju. Przyczyną, która skłoniła Ludwika Napoleona do rozwiązania siłowego, stało się uchwalenie konstytucji, której zapis zabraniał reelekcji prezydenta . Oznaczałoby to konieczność odejścia z urzędu w grudniu 1852.

Po całonocnych naradach i przygotowaniach, rankiem 2 grudnia 1851 roku Saint-Arnaud wyprowadził wojska rządowe z koszar i zajął wszystkie punkty strategiczne w mieście, zajmując m.in. gmach Zgromadzenia Narodowego. Doszło do aresztowań wśród opozycjonistów. Wówczas Ludwik Napoleon osobiście zredagował 6-punktowe obwieszczenie oraz proklamację „do ludu”, w której kolejno ogłaszał rozwiązanie Zgromadzenia Narodowego, przywrócenie zasady głosowania powszechnego, początek prac nad nową konstytucją oraz zapowiedź „restauracji systemu stworzonego przez Pierwszego Konsula”.

7 listopada 1852 r. w nowym referendum Ludwik Napoleon Bonaparte uzyskał potwierdzenie poparcia dla swojego pomysłu zwieńczenia procesu przejmowania władzy poprzez oficjalną likwidację republiki i jej instytucji oraz zmianę nazwy kraju na II Cesarstwo z sobą samym jako Napoleonem III. W oficjalnych dokumentach uznano datę 2 grudnia jako początek nowego ustroju.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org