Kto założył w 1940 r. ekumeniczną Wspólnotę z Taize słynącą ze spotkań młodzieży z całego świata?

Wspólnota z Taizé – międzynarodowa wspólnota ekumeniczna, założona w 1940 w Taizé, we Francji, przez brata Rogera. Po śmierci brata Rogera, zamordowanego 16 sierpnia 2005, przełożonym Wspólnoty został 51-letni brat Alois – katolik pochodzący z Niemiec.

W 1940 roku Roger, Szwajcar z pochodzenia i teolog, dotarł do odległej, położonej w Burgundii wioski Taizé, w której kupił dom i ziemię, rozpoczynając życie w założonej Wspólnocie. Miejsce wydało mu się szczególne m.in. z powodu bliskiego sąsiedztwa słynnego opactwa benedyktyńskiego Cluny, które w XI w. i XII w. wywarło silny wpływ na życie Kościoła, a także Citeaux z dawnym opactwem cystersów, w którym mieszkał św. Bernard.

W pierwszych latach swojego życia w Taizé, brat Roger utrzymywał się z uprawy ziemi, budował małą kapliczkę oraz pisał regułę życia Wspólnoty. Gościł także często uciekinierów politycznych i Żydów.

W 1941 r. napisał broszurkę pt. Uwagi wyjaśniające, która stała się zaczątkiem reguły Wspólnoty, opowiadającej się za ideą ekumenizmu i pojednania między podzielonymi kościołami chrześcijańskimi. W tym roku wstąpiło do Wspólnoty czterech nowych braci. Od początku dążono do realizacji idei pojednania. Bracia opiekowali się także niemieckimi jeńcami wojennymi, przebywającymi w pobliskim obozie oraz okolicznymi sierotami.