Bitwa jutlandzka (w historiografii niemieckiej zwana bitwą na Skagerraku, niem. Skagerrakschlacht) – bitwa morska stoczona 31 maja i 1 czerwca 1916 roku na Morzu Północnym w pobliżu Półwyspu Jutlandzkiego i Skagerraku, pomiędzy zespołami flot: brytyjskiej Royal Navy i niemieckiej Kaiserliche Marine. Była to największa bitwa morska I wojny światowej i jedyne w tym konflikcie starcie flot liniowych.

W bitwie jutlandzkiej uczestniczyło po obu stronach łącznie 250 okrętów różnych klas, a ich załogi liczyły w sumie około 105 000 osób. Brytyjska Grand Fleet dowodzona przez admirała Johna Jellicoe – wraz z Flotą Krążowników Liniowych wiceadmirała Davida Beatty'ego – dysponowała liczbą 151 jednostek. Niemiecka Hochseeflotte wiceadmirała Reinharda Scheera miała ich w składzie 99. Również przewaga w artylerii była po stronie Brytyjczyków.

Obydwie strony ogłosiły swoje zwycięstwo, mimo iż w istocie żadna nie osiągnęła zakładanych celów. Dowódcy obu stron zostali odznaczeni najwyższymi medalami. Taktyczne zwycięstwo odnieśli Niemcy, tracąc mniej okrętów i poległych marynarzy. Tym niemniej strategiczną korzyść z przebiegu bitwy miała przede wszystkim Royal Navy, która zachowała panowanie na wodach europejskich

Więcej informacji: pl.wikipedia.org