W 1936 r. to harcerze z Arizony rozpoczęli ogólnokrajową kampanię ratującą owce grube. Ich zainteresowanie wzbudził major Frederick Russell Burnham (1861–1947), znany obrońca przyrody, który został nazwany „Ojcem skautowym”. Burnham zauważył, że w górach Arizony mieszka mniej niż 150 owiec bighorn. W rezultacie podjął inicjatywę i wezwał ówczesnego wykonawcę rady harcerskiej z siedzibą w stolicy stanu Phoenix do planu ratowania owiec. Jest cytowany jako ratujący: „Chcę, abyś uratował to majestatyczne zwierzę, nie tylko dlatego, że grozi mu wyginięcie, ale co ważniejsze, któregoś dnia może zapewnić owcom domowym napięcie, które może uratować je przed katastrofą z rąk jeszcze nieznany wirus ”. Inni wybitni Arizonanie przyłączyli się do ruchu i w szkołach w całym stanie rozpoczął się konkurs na plakat „uratuj bighorny”. Burnham ponownie przejął inicjatywę i zapewnił nagrody na wsparcie tego wysiłku. Zwycięski konkursowy emblemat bighorn został przekształcony w slajdy szalików dla 10.000 skautów. Do akcji włączyły się inne organizacje, w tym National Wildlife Federation, Izaak Walton League (organizacja ekologiczna) i National Audubon Society. Starania te doprowadziły do ​​ustanowienia w 1939 r. 2 pasm łownych bighorn (1,5 mln akrów lub 600 000 hektarów) w celu opracowania wysokogórskich otworów wodnych dla owiec. Pustynne owce bighorn są teraz oficjalną maskotką skautów z Arizony.

Więcej informacji: en.wikipedia.org