Pierwsza wojna światowa (1914–1918) działała jako katalizator szybkiego rozwoju banków krwi i technik transfuzji. Porucznik kanadyjski Lawrence Bruce Robertson (1885–1923) odegrał kluczową rolę w przekonaniu Korpusu Medycznego Królewskiej Armii (RAMC) do przyjęcia zastosowania transfuzji krwi dla rannych. W październiku 1915 r. Robertson wykonał pierwszą transfuzję w czasie wojny za pomocą strzykawki pacjentowi cierpiącemu na liczne rany odłamków. W następnych miesiącach kontynuował cztery kolejne transfuzje. Jego sukces został zgłoszony Sir Walter Morley Fletcher, dyrektor Medical Research Committee. Robertson opublikował swoje odkrycia w „British Medical Journal” w 1916 roku i przy pomocy kilku podobnie myślących osób udało mu się przekonać brytyjskie władze o zaletach transfuzji krwi. Wiosną 1917 r. Założył pierwszy aparat do transfuzji krwi w Casualty Clearing Station na froncie zachodnim.

Więcej informacji: en.wikipedia.org