Która żywica aromatyczna pozyskiwana jest z drzew rodzaju kadzidla?

Olibanum – żywica pozyskiwana z drzew rodzaju kadzidla (Boswellia) rosnących na półpustyniach i obrzeżach pustyń północno-wschodniej Afryki oraz na Półwyspie Indyjskim[1]. Świeżo wypływająca z drzew żywica ma postać soku, który wkrótce zestala się na pachnącą, ziarenkowatą, żółtawobrązową masę. Żywicę zbiera się od grudnia do maja w ten sposób, że ściąga się z pni drzew zewnętrzną pergaminową korę i nacina jej spodnią warstwę. Żywica wypływa w postaci białych kropel o konsystencji mleka i na powietrzu szybko zastyga. Może być przez kilka miesięcy przechowywana w suchych jaskiniach. Do wytwarzania olibanu wykorzystywano głównie 3 gatunki: Boswellia carteri, Boswellia papyrifera i Boswellia serrata.

Odświeżający, cytrusowy aromat olibanum sprawia, że od tysiącleci jest używane w rytuałach oczyszczających i w medytacji. Jest jednym z głównych składników do wytwarzania kadzidła. Używane jest także jako dodatek do zapachowych świec.

Olibanum ma własności lecznicze. W tradycyjnej medycynie indyjskiej jest używane w leczeniu stanów zapalnych stawów i kości, stanów zapalnych i bólowych kręgosłupa, nieżytów układu oddechowego. Ma także własności wykrztuśne, antyseptyczne, przeciwlękowe i przeciwnerwicowe.

Badania naukowe na zwierzętach potwierdzają, że olibanum rzeczywiście działa przeciwbólowo, immunomodulująco, uspokajająco, przeciwbakteryjnie i wykrztuśnie, antyproliferacyjnie wobec nowotworów, zmniejsza stany zapalne w przebiegu reumatyzmu i wpływa korzystnie na wątrobę.