Życie namorzynów to życie na skraju – ta ziemno-wodna formacja rośnie okrakiem między lądem a morzem. Za miejsce do życia obrała sobie obszary, gdzie z nieba leje się żar, gdzie muł dusi korzenie, gdzie zasolenie uśmierciłoby każdą zwykłą roślinę w ciągu paru godzin.

A mimo to lasy i zarośla namorzynowe, czyli mangrowe, należą do najbogatszych ekosystemów Ziemi – najbardziej złożonych i charakteryzujących się największą produkcją biologiczną. W koronach drzew gnieżdżą się liczne ptaki, korzenie oblepione są małżami; przybywają tu na łowy węże i krokodyle. To szkółka dla narybku, żerowiska małp, jeleni, nadrzewnych krabów, nawet kangurów; rezerwuar nektaru dla nietoperzy i pszczół.

Namorzyny są formacją roślinną budowaną przez mniej więcej 70 gatunków roślin należących do kilkunastu rodzin, przede wszystkim rodziny korzeniarowatych. Spotykamy tu jednak również palmy, ketmie (hibiskusy), ostrokrzewy, a także przedstawiciele rodzin ołownicowatych, akantowatych, motylkowatych (bobowatych) i mirtowatych. Rosną tu i płożące się krzewinki i 60-metrowe, wysokopienne drzewa.

Namorzyny najpowszechniejsze są w Azji Południowo-Wschodniej (prawdopodobnie tu właśnie wyewoluowały), ale spotkać je można w strefie tropikalnej w różnych miejscach świata. Każda roślina ma system ultrafiltracji niedopuszczający soli do wnętrza organizmu oraz skomplikowany system korzeniowy umożliwiający życie w strefie pływów.

Więcej informacji: www.national-geographic.pl