Które nazwy miesięcy w kalendarzu polskim zostały zapożyczone z łaciny?

Miesiące określano nazwami, pochodzącymi od ich charakterystycznych cech, związanych ze zjawiskami przyrodniczymi lub z rytmem zajęć na roli.

Styczeń, a wcześniej tyczeń to od robienia tyk na gospodarstwie, jest to czas przygotowania narzędzi.

Luty – oznacza srogi, ale także przykry, nie miły.

Marzec, nazwa zapożyczona z łaciny, ale pierwotnie brzmiała jako brzezień czas zbierania oskoły z drzew głównie brzozy, a brzezień lub brzezina to nazwa tej oskoły.

Kwiecień, pochodzi od słowa kwietny.

Maj, to kolejna nazwa miesiąca zapożyczona z łaciny, w staropolskim nazwa brzmi trawień. Od kwitnących traw na łąkach.

Czerwiec, lub dawniej czyrwień, wywodzi się od czerwów larw pszczół.

Lipiec, ma swój początek w starszej formie lipień, a ta od rzeczownika i przymiotnika lipa, lipowy. W lipcu kwitną lipy.

Sierpień, pochodzi od słowa sierp, a więc korzystania z narzędzia do koszenia zboża, czyli okresem żniw.

Wrzesień to miesiąc, w którym kwitną wrzosy.

w Październiku młócono paździerze, czyli zdrewniałe łodygi lnu lub konopii.

Listopad wiąże się z opadającymi liśćmi.

Grudzień to czas, kiedy ziemia zamarza na grudę, pojawiają się grudki lodu w zakamarkach.