Które rośliny można znaleźć w typowym ogródku warzywnym?

Pomidory po raz pierwszy opisał w Europie w 1544 roku Włoch Pierandrea Matthioli, określając je łacińskim określeniem mala aurea, co także znaczy „złote jabłka”, wspominając, że najpierw są zielone, a po dojrzeniu właśnie złotego koloru (pomidory odmian dojrzewających na czerwono opisane zostały we Włoszech niedługo później – w 1554). W 1561 włoski botanik Luigi Anguillara napisał, że pomidory zwane są przez jednych pomi d'oro (złotymi jabłkami), a przez innych pomi del Peru (jabłka z Peru). Było to później wykorzystywane do wskazania na pochodzenia pomidorów, ale przegląd piśmiennictwa z XVI wieku wskazuje w tym wypadku na pomyłkę – określenia tego wcześniej używano bowiem w stosunku do bielunia dziędzierzawy Datura stramonium (także we Francji, gdzie zwano je Pomme de Perou). Późniejsze źródła powtarzają pomi del Peru w odniesieniu do pomidorów wyraźnie za Anguillarą, utrwalając jego błąd. Właściwą ojczyznę pochodzenia pomidorów sprowadzonych do Europy podał w 1572 Melchior Wieland z Padwy wskazując na Meksyk (Tenochtitlán), podając przy tym nazwę z języka nahuatl tomatl. Nazwa ta szybko w ciągu XVII wieku wyparła w językach europejskich wcześniejsze określenia, które przetrwały w użyciu tylko we Włoszech jako Pomi d'oro, a w północnej Europie i Stanach Zjednoczonych pozostało w użyciu określenie Love apple.