Pierwszy otwieracz do puszek, składający się ze znanego już ostro obracającego się koła tnącego, które obraca się wokół krawędzi puszki w celu odcięcia pokrywy, został wynaleziony w 1870 r przez Williama Lymana. Taki otwieracz mógł powstać, bo zaczęto używać do produkcji puszek cieńszej blachy. Ma uchwyt dźwigniowy lub uchwyt cęgowy, za pomocą którego zębate koło transportowe jest dociskane do wystającej krawędzi puszki. Otwieracze, które rozcinają wieczko na wewnętrznej krawędzi wieczka, zanurzają swoje ostrze w środku puszki. Otwieracze, które oddzielają wieczko od puszki po zewnętrznej stronie wieczka (tzw. noże krawędziowe), mają tę zaletę, że wieczko nie może wpaść do puszki i można je ponownie założyć. Ponadto na puszce lub na pokrywie nie ma ostrych zadziorów. Udoskonalona wersja pojawiła się w 1925 roku – dodano drugie koło zębate, które utrzymywało koło tnące na krawędzi puszki. Ten łatwy w użyciu projekt stał się jednym z najpopularniejszych modeli otwieraczy do puszek. Takie otwieracze wykorzystuje się do dziś.

Więcej informacji: smakiempomapie.pl