W I tysiącleciu p.n.e., począwszy od 8 w. p.n.e., w obszarze basenu Morza Śródziemnego zaczęły powstawać pierwsze małe lecz niezależne ośrodki, miasta-państwa, tzw. polis. Do pierwszych należały Korynt, Argos, Sparta, Teby oraz Ateny.

Greckie polis były zamkniętymi wspólnotami, obywatelem danego miasta – państwa trzeba było się urodzić, nie można było nim zostać. Osoby, które zamieszkiwały dane polis przez lata, a nie urodziły się w nim, również nie mogły stać się ich obywatelami. Wspólnota polityczna stanowiła de facto wspólnotę krwi - wszyscy obywatele mieliby pochodzić od tych samych przodków.

Na terenie Starożytnej Grecji istniało ok. 150 polis, z czego liczba ludności wahała się od kilku do kilkunastu tysięcy. Największym Greckim miastem – państwem w Starożytności była Sparta (ok. 6000 km2), zaraz za nią uplasowały się Ateny (ok. 2400 km2). Na każde greckie polis składały się miasto właściwe oraz otaczające je tereny wiejskie, rozciągające się w promieniu kilku kilometrów.

Więcej informacji: eszkola.pl