Hydroterapia stanowi jedną z najstarszych metod fizykoterapii. Była znana w starożytnych Indiach, gdzie odkryto najstarsze kąpieliska lecznicze, a także w Egipcie, gdzie członkowie rodziny królewskiej zażywali kąpieli w specjalnych basenach w wodzie z dodatkiem olejków i kwiatów. Stosowana była w Chinach i Japonii (woda wzbogacana minerałami), a w Europie miała szerokie zastosowanie w rzymskich łaźniach. Zapomniana w średniowieczu, została na nowo odkryta w XVIII i XIX wieku. Stosowali ją J.S. Hahn (1696–1773), Vincenz Priessnitz, Oertel (1764–1850) czy J.H. Rausse (1805–1848). Na ich doświadczeniach bazował ksiądz Sebastian Kneipp, który rozwinął i usystematyzował zabiegi hydroterapeutyczne wykorzystywane w owym czasie przez lekarzy. Hydroterapia wpływa korzystnie na przemianę materii, układ krążenia, układ nerwowy oraz wiele innych narządów organizmu. Działa również uspokajająco, łagodzi bóle spowodowane urazami sportowymi, czy artretyzmem.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org