Krtań (łac. larynx) – górny odcinek układu oddechowego niektórych kręgowców (płazów, gadów, ptaków i ssaków), nieparzysty narząd łączący gardło z tchawicą. Może służyć do wydawania dźwięków (np. u człowieka) lub jedynie do ochrony układu oddechowego (jak u ptaków). Największe czynne ruchy występują podczas połykania śliny lub pokarmu. Wtedy krtań podnosi się o 2-3 cm pod nasadę języka (łac. radix linguae) dzięki pracy mięśni: bródkowo-gnykowego, żuchwowo-gnykowego i dwubrzuścowego, które podnosząc kość gnykową pociągają połączoną z nią krtań (za pomocą błony tarczowo-gnykowej, rozciągającej się na dolnym brzegu trzonu i rogów większych kości gnykowej i dochodzącej do górnego brzegu chrząstki tarczowatej). Nasada języka uciska w ten sposób na ciało tłuszczowe znajdujące się w przestrzeni przednagłośniowej, które przenosi siłę nacisku na nagłośnię. Ważniejszym zabezpieczeniem przed dostawaniem się drobin do krtani jest wsuwanie się krtani pod język. W przypadku dostania się do krtani drobin pokarmowych, następuje mimowolna reakcja obronna, wynikająca z bogatego unerwienia śluzówki krtani, polegająca na wykrztuszeniu ciał obcych z krtani. W ostatniej fazie połykania krtań powraca na swoje pierwotne miejsce, a nagłośnia pociągana przez połączone z nią więzadła powraca na swoje właściwe miejsce, otwierając wejście do krtani.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org