Które z tych miejsc jest uważane w różnych religiach za duchowe królestwo zła i cierpienia?

Piekło – w eschatologiach religii uznających życie pozagrobowe – miejsce przebywania lub stan dusz zmarłych potępionych za grzechy lub winy wobec bogów popełnione na Ziemi. Według wielu religii pierwotnych i starożytnych, jak np. religia starożytnej Grecji zaświaty znajdowały się przeważnie pod ziemią – kraina Hadesa, a wyobrażenia doznawanych w nich kar były kształtowane na wzór doczesnych cierpień człowieka (głód, pragnienie, tortury, ból, płacz, niewola, strach etc.). Pod ziemią mieściła się także siedziba złych duchów. Według chrześcijaństwa głównego nurtu (katolicyzm, prawosławie i protestantyzm) piekło jest stanem potępionych aniołów i zmarłych ludzi, na zawsze pozbawionych daru oglądania Boga (poena damni), dręczonych cierpieniami fizycznymi (poena sensus) czyli męka ognia, na temat której Kościół nie wypowiadał się oficjalnie. Przez długie lata rozpowszechnione było, zarówno wśród katolików, jak i protestantów, dosłowne rozumienie ognia piekielnego jako powodującego cierpienia fizyczne.