We wcześniejszej polskiej literaturze zoologicznej dla określenia gatunku Bos bison stosowano nazwę bizon. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku przyjęto nazwę bizon amerykański, rezerwując oznaczenie bizon dla rodzaju Bison. W warunkach naturalnych żył w olbrzymich stadach; szacuje się, że przed kolonizacją Ameryki przez Europejczyków populacja bizona amerykańskiego liczyła miliony osobników. Pierwszym Europejczykiem, który podał opis zwierzęcia, był konkwistador hiszpański Álvar Núñez Cabeza de Vaca (1530). Pod koniec XIX wieku stanął przed groźbą wyginięcia, głównie z powodu nadmiernego odstrzału; polowanie na bizony amerykańskie było wówczas ulubionym sportem białych uzbrojonych w broń palną. Przyjeżdżali oni specjalnymi pociągami, a polowanie odbywało się czasem z okien wagonów. Gatunek, będący naturalnym źródłem pożywienia rdzennych Amerykanów, był wyniszczany w ramach celowego działania zorientowanego na marginalizację i wypchnięcie rdzennej ludności z Wielkich Równin do rezerwatów. Przed wyginięciem uratowały go Amerykańskie Towarzystwo Ochrony Bizona (American Bison Society) oraz utworzenie kilku parków narodowych. W latach 90. XX wieku populację bizonów oceniano na około 20 tysięcy osobników. Według United States Fish and Wildlife Service w 2022 r. około 20 500 osobników żyło w stadach chronionych, a kolejne 420 tysięcy w stadach komercyjnych.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org