Jelenie są znane ze swojego efektownego poroża, które jest wykonane z kości i odrasta każdego roku. Poroże rośnie pokryte miękkim aksamitem, który dostarcza składników odżywczych aż do pełnego wzrostu; następnie aksamit zrzuca się, odsłaniając mocne poroże pod spodem. Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10 wydaniu Systema Naturae, publikacji jego autorstwa dotyczącej systematyki zwierząt o tytule[1]. Linneusz wymienił kilka gatunków – Cervus guineensis Linnaeus, 1758 (nomen dubium), Cervus elaphus Linnaeus, 1758, Cervus dama Linnaeus, 1758, Cervus alces Linnaeus, 1758, Cervus capreolus Linnaeus, 1758, Cervus bezoarticus Linnaeus, 1758, Cervus tarandus i Cervus camelopardalis Linnaeus, 1758 – z których gatunkiem typowym był (Linneuszowska tautonimia) Cervus elaphus Linnaeus, 1758 (jeleń szlachetny).

Więcej informacji: pl.wikipedia.org