Tamaryndowiec indyjski, tamarynd indyjski lub powidlnik indyjski – pod taką nazwą występuje ta egzotyczna roślina. Pierwotnie wywodzi się ze wschodniej Afryki, ale uprawiany jest także w Azji, Ameryce Środkowej, na Jamajce oraz Florydzie. Uprawy tamaryndowca indyjskiego w Egipcie zostały udokumentowane już 400 lat p.n.e., ale o tej roślinie wspominają także indyjskie księgi spisane około 1200-200 r. p.n.e. Przez jakiś czas handlem owocami tamaryndowca indyjskiego zajmowali się głównie kupcy pochodzenia arabskiego. Do Ameryki przybyły w 1615 roku, a na Hawaje dotarły dopiero w 1797 roku, zatem zawładnęły niemal całym tropikalnym światem.

Tamaryndowiec indyjski ma bardzo szerokie zastosowanie. Z drewna wytwarzane są meble, które piękna barwa oraz wysoka trwałość. Z kolei charakterystyczne nasiona chętnie wykorzystują rzemieślnicy produkujący biżuterię, a owocową papkę stosuje się do naturalnego farbowania bielizny. Jednak największą „karierę” tamaryndowiec robi w przemyśle spożywczym oraz medycynie.

Można z nich również przygotować sok. Roślina ta nadaje potrawom specyficzny smak. W zależności od dojrzałości owocu może mieć kwaśny lub cierpki posmak, z kolei dojrzały owoc jest nieco słodszy. Najczęściej dodaje się go do dań warzywnych, a najlepiej smakuje w połączeniu z ostrą papryką.

Więcej informacji: www.ekologia.pl