Wojna peloponeska – dzieło historyczne Tukidydesa opisujące przebieg wojny peloponeskiej (431–404 p.n.e.) pomiędzy Spartą a Atenami oraz ich sprzymierzeńcami. Powstało w V wieku p.n.e. W Wojnie peloponeskiej po raz pierwszy odwołano się w sposób przemyślany do metodologii badań historycznych. Tukidydes zastosował różne metody wnioskowania o przeszłości na podstawie śladów dostępnych dla historyka. Z faktu, że najstarsza świątynia ateńska znajduje się na Akropolu, stwierdził, że jest to najstarsza część miasta. Ze sposobu grzebania zmarłych na Delos doszedł do przekonania, że pierwotna ludność przybyła z innych terenów.

Tukidydes skrupulatnie przedstawił fakty, informacje o wydarzeniach czerpał z własnych przeżyć lub z relacji wiarygodnych świadków. Wszelkie informacje poddał racjonalnej weryfikacji. Jeśli znajdował sprzeczne wersje, porównywał je ze sobą i próbował dociec prawdy. Był świadomy możliwych nieścisłości ze względu na zawodną pamięć ludzką. Takie metody na szerszą skalę zaczęto stosować w czasach współczesnych. Tukidydes zawdzięcza Wojnie peloponeskiej miano największego historyka świata antycznego i ojca nowoczesnej historiografii.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org