Lokomotywa parowa to lokomotywa, która zapewnia siłę do poruszania siebie i innych pojazdów za pomocą rozprężania pary. Jest ona napędzana przez spalanie materiałów palnych (zwykle węgla, oleju lub, rzadziej, drewna) w celu podgrzania wody w kotle lokomotywy do punktu, w którym staje się ona gazowa, a jej objętość wzrasta 1700 razy. Funkcjonalnie jest to silnik parowy na kołach.

W większości lokomotyw para jest dostarczana naprzemiennie do każdego końca cylindrów, w których tłoki są mechanicznie połączone z głównymi kołami lokomotywy. Zapasy paliwa i wody są zwykle przewożone wraz z lokomotywą, albo na samej lokomotywie, albo w połączonym z nią tenderze. Wariacje tego ogólnego projektu obejmują kotły zasilane elektrycznie, turbiny zamiast tłoków oraz wykorzystanie pary wytwarzanej zewnętrznie.

Lokomotywy parowe zostały po raz pierwszy opracowane w Wielkiej Brytanii na początku XIX wieku i były wykorzystywane w transporcie kolejowym do połowy XX wieku.

Więcej informacji: en.wikipedia.org