Ludwik Antoni d’Artois (ur. 6 sierpnia 1775 w Wersalu, Francja, zm. 3 czerwca 1844 w Gorycji, Cesarstwo Austriackie) – książę Angoulême, ostatni delfin Francji. W momencie abdykacji ojca Karola X zrzekł się własnych praw do korony na rzecz swego bratanka Henryka, hrabiego Chambord. Po tym wydarzeniu używał tytułu hrabiego de Marnes.

Pojęcie „króla z prawa” wywodzi się z tego, że według francuskich monarchistów korona Francji jest niedysponowalna – dlatego następca tronu staje się królem automatycznie, natychmiast po śmierci swojego poprzednika. Król / następca tronu Francji nie może abdykować lub odmówić przyjęcia korony. Wszelkie czynności i uroczystości urzędowe lub religijne (np. namaszczenie i koronacja w katedrze w Reims) są tylko potwierdzeniem wcześniej zaistniałego faktu. Wobec tego, w opinii części legitymistów, po śmierci swego ojca w 1836 roku, Ludwik Antoni był pełnoprawnym władcą jako „Ludwik XIX”. Pozostali opowiadali się za „Henrykiem V”.

Ludwik XIX, nieproklamowany król Francji (król z prawa), był najkrócej panującym władcą. Panował on ok. 20 minut i abdykował na korzyść swego bratanka, Henryka, księcia Bordeaux, który został Henrykiem V, ale i on nie został koronowany. Tron Francji przejął kuzyn – Ludwik Filip, książę Orleanu.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org