Na którym kontynencie znajduje się równina Gran Chaco?

Gran Chaco – kraina geograficzna w Ameryce Południowej, na pograniczu Boliwii, Paragwaju i Argentyny. Jest to rozległa równina rozciągająca się między rzeką Paragwaj a łańcuchem Andów. Jej powierzchnia wynosi około 650 tys. km² (inne źródła podają 800 tys. km²). Na terenie Gran Chaco wyróżnia się trzy mniejsze regiony – Chaco Boreal („Chaco północne”), Chaco Central („Chaco środkowe”) oraz Chaco Austral („Chaco południowe”).

Zachodnia część, nazywana Alto Chaco jest bardziej sucha i uboższa w roślinność. Przesuwając się bardziej na wschód, do Bajo Chaco, roślinność staje się gęstsza - porastają je suche lasy, kolczaste zarośla i stepy. Obszar Gran Chaco jest bardzo słabo zaludniony. Nieliczna ludność zajmuje się rolnictwem (uprawa bawełny, hodowla bydła) oraz pozyskiwaniem drewna.

Gran Chaco było spornym terytorium między Boliwią i Paragwajem już od 1810. Oficjalnie obszar ten należał do Boliwii, ale osadzali się tu mieszkańcy Paragwaju. W grudniu 1928 doszło do pierwszych poważnych starć między Boliwią i Paragwajem. Cztery lata później wybuchła trwająca trzy lata wojna o Chaco, a zwłaszcza o mające się tu znajdować złoża ropy naftowej. Ostatecznie w 1938 podpisano traktat pokojowy, w którym Paragwaj uzyskał ponad 2/3 spornego terytorium. Później okazało się, że ropy naftowej, która była przyczyną konfliktu, prawie w ogóle nie było.