Królestwo Aragonii – historyczne państwo istniejące formalnie w latach 1035–1707, faktycznie zaś niezależne do czasów unii z Królestwem Kastylii, z którym od przełomu XV i XVI wieku utworzyło Królestwo Hiszpanii.

Aragonia (Jacetania) była początkowo frankijską marchią graniczną z pierwszą historyczną stolicą w Jaca powstałą po najeździe muzułmanów na półwysep Iberyjski w 711. W czasach kryzysu państwa Franków Aragonia przekształciła się w samodzielne hrabstwo, od 795 roku wchodziła w skład Marchii Hiszpańskiej, w 925 zjednoczona z Królestwem Pampeluny (Nawarry). W wyniku dynastycznych podziałów w 1035 z Królestwa Nawarry zostało wydzielone Królestwo Aragonii, pierwszym królem został Ramiro I. W 1118 król Alfons I Waleczny odbił muzułmanom Saragossę i przeniósł do niej stolicę królestwa.

W 1469 następca tronu Aragonii Ferdynand II poślubił córkę króla Kastylii Izabelę Kastylijską. Skutkiem tego małżeństwa była unia Aragonii i Kastylii, które w początkach XVI wieku utworzyły zjednoczone królestwo Hiszpanii. W ramach tego królestwa Aragonia zachowała ustrojową odrębność (własne sądownictwo i kortezy), jednak dominująca pozycja znacznie silniejszej i bogatszej Kastylii, która posiadała monopol na eksploatację hiszpańskiego imperium zamorskiego doprowadziły ostatecznie w trakcie wojny o sukcesję hiszpańską do przyjęcia restrykcyjnych przepisów (Dekrety de Nueva Planta) i zlikwidowania królestwa Aragonii (1707).

Więcej informacji: pl.wikipedia.org