Włoskie słowo pizza [wym. picca, z głoską c o przedłużonej artykulacji] ma nie do końca jasne pochodzenie, ale leksykografowie skłaniają się ostatecznie ku rodowodowi łacińskiemu: że należy je wiązać wyrazem picea, żeńską formą przymiotnika piceus (‘smolny’) wywodzącym się od pix, picis (‘smoła, żywica’).

Jak wiadomo, chodzi o ‘podpłomyk, placek południowowłoski, zwykle drożdżowy, z różnymi dodatkami, posypany tartym serem mozzarella i ziołami, pieczony w bardzo rozgrzanym piecu’.

My od lat używamy oryginalnej, włoskiej nazwy pizza, choć wymawiamy [picca], i już jej chyba nie spolszczymy graficznie…

Więcej informacji: obcyjezykpolski.pl