W roku 1968 przez całą Europę przetoczyła się fala protestów, inicjowanych głównie przez młode pokolenie, studentów i intelektualistów. W Europie Wschodniej miały one zwykle charakter antyradziecki, dążący do mniejszej zależności państw "demokracji ludowej" od ZSRR. Najtragiczniejsze w skutkach stały się wystąpienia w Czechosłowacji, nazwane później "praską wiosną". Władze komunistyczne w Czechosłowacji wzbudzały jedne z największych oporów społecznych w całym bloku wschodnim, głównie przez swoją niechęć do jakichkolwiek ustępstw i twarde trzymanie się linii partyjnej. Aby odzyskać kontrolę, partia musiała zgodzić się na kompromis. Na czele kraju postawiono lubianego Alexandra Dubceka, umiarkowanego komunistę. Ogłosił on rewolucyjny jak na tamte czasy projekt reform, zbiorczo nazwanych "socjalizmem z ludzką twarzą", a polegających na znaczącym złagodzeniu kursu polityki wewnętrznej i inwestycji w dziedziny socjalne. W nocy z 20 na 21 sierpnia 1968 roku siły zbrojne ZSRR, NRD, Polski, Węgier i Bułgarii wkroczyły na terytorium Czechosłowacji. Dosyć prędko większość kraju została opanowana przez siły Układu Warszawskiego. Rząd Dubceka został aresztowany, a na jego miejsce wprowadzono posłusznych Moskwie komunistów.

Więcej informacji: eszkola.pl